Η Ενεση του Αstera

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα δάσος ήταν ένα άρρωστο λιοντάρι. Ήταν τόσο άρρωστο που εδώ και από 10 χρόνια στο Θρόνο που κάποτε κάθονταν αυτό, τώρα κάθονταν ένας Γαύρος σε μια γυάλα!Τα ζώα του δάσους μισούσαν το Γαύρο Βασιλιά. Για αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βρουν έναν τρόπο να γίνει το λιοντάρι καλά, και να ξανακάτσει στο θρόνο του!

Είπαν λοιπόν να μαζέψουν ό,τι είχε το καθένα για να πάνε το λιοντάρι στο γιατρό και να αγοράσουν φάρμακα. Η αρκούδα όμως τότε έδωσε μια ιδέα: Αντί να μαζέψουν ό,τι είχαν και να τα δώσουν στο γιατρό, να τα δώσουν στην αρκούδα η οποία αφού μαζεύονταν έναν ικανό ποσό, θα τα έδινε του γιατρού. Ονόμασε μάλιστα το πρότζεκτ με το κωδικό όνομα "Ένεση", αφού σκοπό είχε την ιατροφαρμακευτική βοήθεια του λιονταριού. Το λιοντάρι ήταν τόσο απελπισμένο που πρότεινε στα άλλα ζώα να δεχτούν την πρόταση της αρκούδας και να την κάνουν και πρότζεκτ μάνατζερ.

Έτσι κι έγινε...

Πρώτος ήρθε ο μέρμηγκας που κατέθεσε 1924 κόκκους σιτάρι. Για να θυμούνται λοιπόν το παράδειγμα αυταπάρνησης του μέρμηγκα, ο αρκούδα αποφάσισε να μετονομάσει την οργάνωσή τους σε "Ένεση 1924". Μετά ήρθε ο σκίουρος και κατέθεσε 21 βελανίδια που είχε βάλει στη μπάντα για το χειμώνα. Μετά το φίδι, ο ασβός, το κουνάβι...

Μόνο ο λαγός δεν έδωσε τα καρότα του, γιατί ήθελε να πεθάνει το λιοντάρι και να βρει τρόπο να πετάξει τη γυάλα από το Θρόνο και να κάτσει αυτός σε αυτόν.Πέρασαν χρόνια από τότε... Κάθε χρόνο, όλα τα ζώα έδιναν το υστέρημα τους. Όμως αυτό δεν έφτάνε ούτε για τις ασπιρίνες της θεραπείας.

Στο μεταξύ, η αρκούδα ήταν ακόμα πρότζεκτ μάνατζερ και απαιτούσε από τα ζώα σεβασμό γιατί ήταν η ψυχή του ευγενούς αγώνα για την αποκατάσταση της υγείας του λιονταριού. Όταν δεν έπεφτε σε χειμέρια νάρκη, κοιμόταν κάτω από τις παχυές σκιές των δέντρων του δάσους, ενώ δεν έκρυβε ότι έβαζε δάχτυλο στο βάζο με το μέλι που προσέφεραν οι κιτρινόμαυρες μέλισσες του δάσους για τη θεραπεία του λιονταριού.

Το κακόμοιρο το λιοντάρι πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και περίμενε να μαζευτούν όσα χρειάζονταν για να γίνει καλά.Ξανακάλεσαν λοιπόν συνέλευση για να δουν τι θα κάνουν! Τότε βγήκε το φίδι και είπε ότι τη λύση στο πρόβλημα την είχαν ήδη στα χέρια τους: Από το να περιμένουν πότε θα γεμίσει ο μέρμηγκας ένα σάκκο στάρι, και πότε θα γεμίσει το τελάρο με τα καρότα που έκλεβε ο τυφλοπόντικας από το λαγούμι του λαγού, θα μπορούσαν να βάλουν τους μηχανικούς τους κάστορες να κόψουν τα δέντρα του δάσους και με τα έσοδα από τους κορμούς να ξεκινήσουν τη θεραπεία του λιονταριού!

Η αρκούδα κατάλαβε ότι όσα είπε το φίδι έστεκαν! Όμως έτσι θα έχανε τα πάντα! Πρώτα από όλα, αν γίνονταν καλά το λιοντάρι, τότε τι σόι μάνατζερ θα ήταν στα ζώα; "Η ασθένεια ήτο μια κάποια λύσις". Αν μάλιστα γίνονταν καλά, όπως πρότεινε το φίδι, κι όχι μέσα από το πρότζεκτ που ηγούνταν όλα αυτό το χρόνο, θα έπεφτε στην ανυποληψία των ζώων! Επίσης, η ίδια η πρόταση της έκανε ζημιά γιατί θα έκοβε τα παχύφυλλα δέντρα κάτω από τα οποία ξάπλωνε στα ζεστά μεσημέρια του καλοκαιριού και που ζούσαν τα μελίσσια όπου τους έτρωγε το μέλι!

Σηκώθηκε στα δύο της πόδια, γρύλισε και είπε στο φίδι! "Καταραμενό φίδι, θες να καταστρέψεις την υγεία του λιονταριού;" Τότε ενοχλημένο το φίδι του αποκρίθηκε: "Μα γιατί με λές καταραμένο; Δεν είμαι Βόας! Δεν είμαι Κροταλίας! Είμαι το φιδάκι ο Διαμαντής! Και σαν πολλά δε μου τα πες; Εγώ υπονομεύω την υγεία του λιονταριού, που πόζαρα στο σηματάκι που βάζουν στα αμάξια τους οι γιατροί;". Η αρκούδα σάστισε! Δεν περίμενε ότι τα ζώα κάποτε θα έπερναν την τύχη τους στα χέρια τους!
Έριξε ένα τελευταίο ουρλιαχτό και έφυγε...

Το τι έγινε μετά, είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, Σαχίμπ... Αυτήν όμως σας τη διηγήθηκαν άλλοι πριν απο μένα!

Κάθε ομοιότητα με ανθρώπινες συμπεριφορές και καταστάσεις είναι παντελώς τυχαία και συμπτωματική.