Το αηδόνι και τα σαλιγκάρια (06.03.06)

Orientally yours...έγραφε η πρόσκληση. Περάσαμε (για μια ακόμα φορά) τη βραδιά μας στο μέρος που αυτοδιαφημίζεται ως το πιο αυθεντικό oriental της πόλης. Ο βασικός λόγος όμως που πηγαίνουμε εκεί είναι τα μαγικά ταξίδια που μας προσφέρει ο dj K. Πάντοτε απολαυστικά, πάντοτε μεθυστικά, μα πάνω απ'όλα ΒΓΑΛΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗ ΨΥΧΗ ΤΟΥ.

Δεν είναι μόνο η μουσική, είναι όλη η μυσταγωγία της δουλειάς του. Δεν προλαβαίνεις να δεις τα δισκάκια στα χέρια του. Δεν τον προλαβαίνουν τα palyers με τη ταχύτητα που τα αλλάζει. Κάθε τραγούδι το νοιώθει και με δυο-τρεις ματιές στο κόσμο και στους ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΙΣΤΗΡΕΣ (δεξιά και αριστερά), ξέρει που θα οδηγήσει όλο το μαγαζί. Απλά απίστευτος.

Περιττεύει νομίζω να αναφέρω ότι τα περί ΑΕΤΩΝ και ΧΕΛΩΝΩΝ τα έχουμε συζητήσει (και μάλιστα σε στιγμή που ακουγόταν το ΑΗΔΟΝΙ της Αιγύπτου). Ο djK μάλιστα (λες και το ήξερε) μου συμπλήρωσε "όχι μόνο χελώνες. Ούτε σαλιγκάρια βρίσκεις ρε". Από τότε τον αποκαλώ και Κόουτς αντί dj K.

Αυτή τη νύχτα το μαγαζί (ένεκα ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣΚΑΡΑΔΩΝ) είχε latin βράδια. Τόμαθα μπαίνοντας στην είσοδο και ψιλοστράβωσα. "Αιντε" λέω στο γλυκό μου κρεμμυδάκι, "πόσο ώρα θα το αντέξουν το παραμύθι. Ετσι κι αλλοιώς δεν μας πάει το λάτιν. Ως λαός. Στα γονίδια μας είναι τυπωμένη η βυζαντινή μουσική γι αυτό το τσιφετέλι μας μιλάει τόσο πολύ."

"Κοίτα ποια είναι'δώ, πάω να τη φωνάξω νάρθει κοντά μας" και χάθηκε μέσα στους ΠΕΛΑΤΕΣ του μαγαζιού. Όταν γύρισε μου είπε ότι ήταν η φίλη της η κομ.μώτρια η Μαρία (και όχι η Λουκία), η οπαία ήταν ντυμένη ως ΚΥΝΗΓΟΣ. "Δεν έρχεται εδώ προτιμάει τη βαβούρα εκεί στη πίστα." ΕΜΕΙΣ ΠΗΡΑΜΕ ΘΕΣΗ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΚΟΟΥΤΣ. Οπως πάντα.

Το μαγαζί έκανε ότι μπορούσε να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΩΝ ΜΑΣΚΑΡΑΔΩΝ. Αυθεντικά βραζιλιάνικα (σχεδόν ντυμένα) κορμιά να σαμπάρουν αλύπητα και αρκετοί να προσπαθούν να τα μιμηθούν. Πολύς κόσμος μεταξύ των οποίων και η φίλη μας η κομ.μώτρια. Κι εμείς λικνιζόμαστε, δε λέω, αλλά κάτω δε κατέβαιναν με τίποτα τα γαμημένα.

"ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΡΕ; ΘΑ ΤΟ ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΑΜΩ ΤΑ ΣΑΛΙΓΚΑΡΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ !" λέω στο κόουτς. Και γυρνώντας προς το κρεμμυδάκι μου "Δε κατεβαίνουν στη ψυχή αυτά. Μετά από τόση ώρα όλοι πλαστικά χαμόγελα έχουν κι αυτό από το ποτό και το ναργιλέ". Σε περιμένω γαμιόλη κόουτς σκέφτομαι, είναι στημένη η ψυχή μου ρε.

Και μερικά λεπτά αργότερα ο κόουτς ρίχνοντας μου ένα πονηρό χαμόγελο ξεκίνησε το ταξίδι του ονείρου. Το ρημιξ του εργαλείου με αλλαγή το ρασπούντιν σηματοδότησε την αρχή. Στη συνέχεια η φωνή του αηδονιού της Αιγύπτου και των άλλων φωνών από τα Ανατολικά μας πήρε και μας σήκωσε. Τότε έφυγαν όλα τα πλαστικά χαμόγελα. Τα μάτια έκλεισαν. Τα κορμιά σταμάτησαν να χτυπιούνται άσκοπα.

ΤΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ Η ΨΥΧΗ.
"Τι κρίμα που είχε φύγει η κομ.μώτρια." είπα στο κρεμμυδάκι μου.

ΥΓ1. Οι διάλογοι με το dj K είναι κατά κανόνα στη νοηματική λόγω των εξαιρετικών ντεσιμπέλ που μας περιβάλουν. Σας αφήνω να φανταστείτε πως λέμε σαλιγκάρια. Εχει σχέση με το σάλιο πάντως.

ΥΓ2 : Σιγά μην ασχολιόμουν με το τι είπε ο κοντός, όταν έχω βυθιστεί στο μυαλό και τη σκέψη του ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ κοντού που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Αυτού που όταν κατέκτησε τη Περσέπολη με τα αμύθητα πλούτη, αντί να αράξει, είπε στους στρατηγούς του "Στ'αρχίδια μας ρε! Προχωράμε να γαμήσουμε και τον υπόλοιπο κόσμο".